Bezsenność cechuje duże ryzyko nawrotów i ewolucji w fazę przewlekłą.

Otyłość jest czynnikiem sprzyjającym zaburzeniom snu.

Celem artykułu jest opisanie przypadku pacjentki, u której doszło do utrwalenia się bezsenności oraz utraty działania skutecznych początkowo leków nasennych.

W bezsenności przewlekłej samo leczenie farmakologiczne nie jest wystarczające.

Współcześnie trudno byłoby znaleźć osobę, która nie doświadczyłaby nieprzespanej nocy czy to z powodu bezsenności czy uwarunkowań zewnętrznych (np. podróż, praca). W związku z tym w ostatnich dwudziestu latach profil pacjentów zgłaszających się z powodu bezsenności lub snu niedającego oczekiwanego wypoczynku istotnie się zmienił. Stawia to nowe wyzwania przed lekarzem pierwszego kontaktu, którego rola nie może być sprowadzona jedynie do oczekiwanego przez pacjenta zaaplikowania leku nasennego, ale przede wszystkim rozpoznania prawdopodobnej przyczyny problemu. Wdrożenie właściwego postępowania przy współpracy ze strony pacjenta powinno przynieść efekty terapeutyczne w stosunkowo krótkim czasie.

Zaburzenia snu mogą wystąpić już w wieku niemowlęcym i nieleczone nasilają się. Często już prosta interwencja w zakresie higieny snu przynosi świetne rezultaty. Dlatego zasadne jest poszerzenie wywiadu o tematy związane ze snem przy każdej wizycie dziecka w gabinecie pediatry.

Zaburzenia snu to jedne z najczęściej zgłaszanych problemów zdrowotnych. Ich przyczyną mogą być nie tylko problemy medyczne, ale również przewlekły stres, nieregularny tryb życia – brak stałych pór snu i posiłków, praca w trybie zmianowym, brak aktywności fizycznej.

Sen jest niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania odpowiedzi immunologicznej, ale także choroby zakaźne mogą stymulować występowanie snu, co z kolei ma zapewniać prawidłową odpowiedź organizmu na działanie patogenu.

Podstawą efektywnej terapii bezsenności jest właściwe rozpoznanie przyczyny leżącej u podstawy zaburzeń snu. W ostatnich latach farmakologiczne metody leczenia bezsenności w znaczącym stopniu zostały uzupełnione o terapie poznawczo-behawioralne, jednakże w praktyce...

Bezsenność stanowi wypadkową wielu czynników tj.: predysponujących, wyzwalających oraz utrwalających. Najczęściej czynnikiem wyzwalającym jest stres, natomiast wśród czynników utrwalających można wymienić niewłaściwą higienę snu oraz stosowanie nieodpowiednich strategii terapii bezsenności.

Wyniki badań epidemiologicznych wskazują, że objawy bezsenności mogą występować nawet u 30% - 50% dorosłych, a 10% - 30% ankietowanych ocenia ich nasilenie jako umiarkowane lub ciężkie. W wielu przypadkach objawy bezsenności w istotny sposób wpływają na aktywność i samopoczucie chorych w ciągu dnia. Wyniki te są bardzo niepokojące biorąc pod uwagę fakt, że w Polsce w ciągu ostatnich dwudziestu lat liczba pacjentów cierpiących na bezsenność uległa podwojeniu...

Głównym wskazaniem do stosowania leków nasennych jest bezsenność przygodna i krótkotrwała (m.in. związana z podróżą samolotem lub też pracą zmianową). W innych postaciach bezsenności leczenie należy zindywidualizować i uzależnić od postawionego rozpoznania. Należy pamiętać, że zaburzenia snu mogą towarzyszyć innym jednostkom chorobowym.

Bezsenność może przejawiać się trudnościami w zasypianiu, kłopotami z utrzymaniem snu, zbyt wczesnym budzeniem się lub snem o niskiej jakości. Powyższe objawy można traktować jako patologiczne, gdy prowadzą one do gorszego samopoczucia lub negatywnie wpływają na codzienną aktywność pacjenta. Dodatkowo, powinny one występować co najmniej trzy razy w tygodniu przez co najmniej miesiąc.

Sen jest jedną z podstawowych potrzeb fizjologicznych człowieka, bez której organizm nie jest w stanie właściwie funkcjonować. Niestety w krajach rozwiniętych i rozwijających odsetek pacjentów cierpiących na problemy ze snem w ciągu ostatnich dwóch dekad istotnie wzrósł...

Sen jest podstawową potrzebą fizjologiczną człowieka, bez której organizm nie jest w stanie właściwie funkcjonować. Na podstawie badań epidemiologicznych szacuje się, że objawy bezsenności występują u 30% - 50% badanych dorosłych, w tym u około 16% - 21% objawy bezsenności stwierdza się co najmniej trzy razy w tygodniu

Bezsenność jest najczęściej występującym zaburzeniem snu. Jest też, obok bólu czy uczucia zmęczenia, jedną z najczęściej zgłaszanych skarg zdrowotnych w populacji ogólnej. Bezsenność może być samodzielną kategorią diagnostyczną, ale także, podobnie jak ból czy gorączka, może być objawem innej choroby, somatycznej lub psychicznej...

Wyniki badań epidemiologicznych wskazują, że objawy bezsenności mogą występować nawet u 30% - 50% dorosłych, a 10% - 30% ankietowanych ocenia ich nasilenie jako umiarkowane lub ciężkie. W wielu przypadkach objawy bezsenności w istotny sposób wpływają na aktywność i samopoczucie chorych w ciągu dnia. Wyniki te są bardzo niepokojące biorąc pod uwagę fakt, że w Polsce w ciągu ostatnich dwudziestu lat liczba pacjentów cierpiących na bezsenność uległa podwojeniu...

Bezsenność stanowi wypadkową wielu czynników tj.: predysponujących, wyzwalających oraz utrwalających. Najczęściej czynnikiem wyzwalającym jest stres, natomiast wśród czynników utrwalających można wymienić niewłaściwą higienę snu oraz stosowanie nieodpowiednich strategii terapii bezsenności.

Głównym wskazaniem do stosowania leków nasennych jest bezsenność przygodna i krótkotrwała (m.in. związana z podróżą samolotem lub też pracą zmianową). W innych postaciach bezsenności leczenie należy zindywidualizować i uzależnić od postawionego rozpoznania. Należy pamiętać, że zaburzenia snu mogą towarzyszyć innym jednostkom chorobowym.